Saturday 21 February 2015

E.T. No Phone?

Hi there!
 
Ik ga even beginnen met zeggen dat ik inderdaad vandaag in het Nederlands schrijf omdat ik niet altijd even graag mijn hersenen uitdaag om in het Engels te schrijven, en ik ben een beetje moe vandaag dus tja.

Daarna wil ik mezelf excuseren voor het feit dat ik de laatste paar weken "offline" ben geweest. Geen enkele activiteit op Twitter, Instagram, Pinterest en wat nog meer. Dat is omdat het ondenkbare, de grote ramp voor iemand uit onze generatie, is gebeurd.




Telefoon kapot. Ik kwam thuis en wilde hem aanzetten, maar helaas. Hij weigerde. Ik schoot spontaan in de stress en heb alles geprobeerd. Uitzetten. Opladen. Op de grond gooien. Ertegen schreeuwen. Maar hij bleef weigeren en ik bleef panieken. Toen vroeg mijn vader aan me of er niet nog toevallig garantie opzat. Ik racete naar de iPad en ja, gelukkig, nog precies twee maanden garantie. Applausje voor de timing. Geliefde telefoon heb ik opgerold in drie meter bubbeltjesplastic en een uur later was mijn complete social-media-leven de deur uit. Moest ik van mijn moeder natuurlijk nog wel bereikbaar zijn - de neuroot - en dus zat ik twee weken opgescheept met een Nokia. Een Nokia. N - O - K - I - A. Hoe ik dat overleeft heb weet ik niet.



Precies twee weken later wordt er aangebeld. Pa doet open en stoort me vervolgens terwijl ik mijn haar aan het wassen ben. Alweer die timing. Maargoed, hij had er een reden voor, want mijn telefoon was terug. HALLELUJA. En hij deed het weer. HALLELUJA. De barst in mijn scherm hebben ze vreemd genoeg laten zitten. Ach ja, ik had ook niet anders verwacht.



Nu is het geval dat ik op mijn Nokia nog net wel een notitieblok had, en ik mijn tijd kon doden met het uiten van mijn gevoelens in mijn logboek. Hier een fragment:

Zondag 1 februari 2015, 20:42
Hoe typ ik? Aha, zo dus. Okay. Basically, m'n eigen telefoon is dus naar de maan, en heel waarschijnlijk ook naar z'n grootje... Dus nu gebruik ik deze. Sarcastische yay. Hij brengt wel heel veel memories terug btw :)

Zondag 1 februari 2015, 22:27
Ik lig momenteel in mijn bed en probeer mijn gedachten een beetje op een rijtje te krijgen dmv "bloggen"... Ben inmiddels al wel een beetje gewend aan het toetsenbord; ik wed dat ik aan het eind van de week een absolute pro ben.

Maandag 2 februari 2015, 07:33
Goeiemorgen. Realiseerde me net dat ik hoogstwaarschijnlijk ook al m'n notities kwijt ben. RAMP! HELP! PANIEK! Ugh...

Maandag 2 februari 2015, 21:29
Het niet hebben van een smartphone begint me nu al op m'n zenuwen te werken. Mijn vingers zijn absoluut te groot voor deze minuscule toetsen, mijn ouders storen me steeds wanneer ik dat felbegeerde momentje internet wil pakken, geen internet en bovenal: GEEN WHATSAPP. Argh.

Woensdag 4 februari 2015, 19:37
Keeee, ik geloof dat ik al een beetje begin te wennen aan het feit dat ik de komende dagen met dit nulletje moet doorbrengen, alhoewel ik er nog niet helemaal op vertrouw dat ik mijn geliefde Samsung ooit nog wel terugkrijg... Zucht.



Je leest al dat dit niet het meest positieve logboek ever is, maar geef maar een kreet als je het helemaal zou willen lezen.

In de laatste paar weken ben ik erachter gekomen dat wij als generatie toch wel super afhankelijk zijn geworden van onze telefoonties. Nou ja, ik heb nog een leuk verhaal over de mijne, maar dat komt een volgende keer wel weer.

Over de foto's in deze post: Het zijn foto's die ik heb bewerkt en geplaatst in mijn Journal op rosalyb.vsco.co, neem een kijkje voor verhalen bij bepaalde foto's :)

Moet ik, volgens jouw, vaker in het Nederlands schrijven?

Love,
Rosaly

1 comment:

  1. "Hij weigerde. Ik schoot spontaan in de stress en heb alles geprobeerd. Uitzetten. Opladen. Op de grond gooien. Ertegen schreeuwen. Maar hij bleef weigeren en ik bleef panieken." Hahahaha same

    ReplyDelete